Όπως είχε δημοσιεύσει το newpost.gr όλο το τελευταίο διάστημα η κίνηση των «53+» ετοίμαζε ένα πολυσέλιδο κείμενο στο οποίο αποτύπωνε τις ενστάσεις της
σε διάφορους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής.
Μπορεί να μην έχει πάρει ακόμα την τελική του μορφή, όμως σε 28 σελίδες διατυπώνονται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο οι σκέψεις των μελών της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Στην αρχή του κειμένου γίνεται αναφορά στη δύσκολη συγκυρία και τους διεθνείς συσχετισμούς κάτω από τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, ωστόσο τονίζεται πως «ο χρόνος που απομένει είναι κρίσιμος για να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο αρχικός επώδυνος συμβιβασμός δεν ήταν στρατηγικός, δεν ήταν μόνιμος, δεν είχε ιδεολογικά χαρακτηριστικά».
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Για τις σχέσεις με την εκκλησία
«Αρνητικό παράδειγμα, είναι η αμηχανία μπροστά στις απαιτήσεις της ηγεσίας της Εκκλησίας. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, η κυβέρνηση εμφανίζεται διστακτική στο θέμα του χωρισμού κράτους – Εκκλησίας και έχει ανεχτεί από την ηγεσία της Εκκλησίας να παρεμβαίνει ακόμα και στο ποιος θα είναι ο αρμόδιος υπουργός».Για το προσφυγικό
«Στη νέα φάση το ποιοτικά νέο στοιχείο, που πρέπει να έχει η πολιτική μας είναι η κατεύθυνση της ένταξης των ανθρώπων αυτών, μακριά από λογικές καμπς και κέντρων κράτησης.Άρση του γεωγραφικού περιορισμού, με προτεραιότητα τους ευάλωτους, τα ασυνόδευτα παιδιά και όσους και όσες έχουν πάρει τρίπτυχο, έτσι ώστε να πάψει η ομηρία χιλιάδων ανθρώπων που ζούνε στα νησιά και να βελτιωθούν οι συνθήκες στις προσωρινές δομές.
Κατάργηση της κράτησης για όλους και όλες του προσφυγικού και μεταναστευτικού πληθυσμού εκτός από περιπτώσεις που αποδεδειγμένα έχουν σοβαρή παραβατική συμπεριφορά…»
«Επαναφορά του προηγούμενου πλαισίου για τις επιτροπές ασύλου. Πλήρης σεβασμός στα δικαιώματα των προσφύγων με βάση τις διεθνείς συνθήκες και κυρίως της συνθήκης της Γενεύης».
Για τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ
«Πάμε αλλιώς» σημαίνει ρήξη με το παλιό, σημαίνει απόσταση από την αστική πολιτική, σημαίνει πόλεμο με τις προσωπικές στρατηγικές και τα φαινόμενα αλαζονείας.«Πάμε αλλιώς» σημαίνει επιλογή και ενεργοποίηση των κοινωνικών συμμάχων, ενθάρρυνση της κοινωνίας στη συμμετοχή σε ιδεολογικές και πολιτικές συγκρούσεις…»
«Τόσο η αδρανοποίηση των εκλεγμένων οργάνων κι η ενίσχυση εξωθεσμικών κέντρων αποφάσεων, όσο και ο παραγοντισμός και η πολυγλωσσία, έχουν πλήξει τη δημοκρατία κι έφθειραν την κοινωνική μας διεισδυτικότητα. Η δημοκρατική λειτουργία εξασφαλίζει την οργανωτική ανάπτυξη των δυνάμεων μας στην κοινωνία σε άμεση αλληλεπίδραση με αυτήν».
Για τη συνεργασία με τους ΑΝ.ΕΛ
«Η υποχρεωτική και σε ορισμένες περιπτώσεις οδυνηρή συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛΛ. -και όσο αυτή θα διαρκέσει- δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι, για υπαναχωρήσεις σε κρίσιμα για τη φυσιογνωμία μας ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα πρέπει να αξιολογηθεί αυτή η συγκυβέρνηση που πολλές φορές μετατρέπεται σε ομηρία από ένα πλήρως υπουργοποιημένο κόμμα που πιέζει για να μπλοκάρει σωρεία ριζοσπαστικών/θετικών μέτρων ή για να υιοθετηθούν συντηρητικές επιλογές».Κριτική για τις επιλογές στα πρόσωπα
«Σε αυτή τη φάση υπάρχει ένας σοβαρός κίνδυνος. Να φλερτάρουμε με την ιδέα να δραπετεύσουμε από τη λογική των τάξεων, των κοινωνικών στρωμάτων, των κινηματικών συλλογικοτήτων και να εστιάσουμε το ενδιαφέρον και την προσοχή μας, στις ατομικές παραγοντικές ‘’συμμαχίες’’ και στην απεύθυνσή μας στο ανώνυμο πλήθος, με βάση ασαφείς διαχωριστικές γραμμές. Ο κίνδυνος αυτός είναι απολύτως ορατός. Άλλωστε, ως ένα βαθμό, δοκιμάστηκε και την προηγούμενη περίοδο, όπου άτομα-προσωπικότητες, «κόσμησαν» τα ψηφοδέλτιά μας χωρίς να προσφέρουν απολύτως τίποτα ή τιμήθηκαν με διάφορες θεσμικές θέσεις, με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα.Η πρακτική αυτή, η ιδέα αυτή, δεν είναι καινοτόμα, δεν ανακαλύφθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η μέθοδος, η πρακτική του παλιού πολιτικού συστήματος με μεταγραφές της τελευταίας στιγμής, που το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι την αλλοίωση των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών του χώρου μας. Η άποψη που υποστηρίζει ότι η ένταξή τους είναι αποτέλεσμα της ηγεμονίας του χώρου, εκ του αποτελέσματος, δεν δικαιώθηκε. Αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις είδαμε η ιδεολογική ηγεμονία να περνάει στην άλλη πλευρά, στην πλευρά των παραγόντων που επέβαλαν με τη συναίνεση της κυβερνητικής ηγεσίας, σε ορισμένες περιπτώσεις, την πολιτική τους».
Διάβαστε εδώ ολόκληρο το κείμενο των "53+".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου